Mit o Narcyzie

Przypomnienie...

MIT O NARCYZIE:

Dawno, dawno temu, w starożytnej Grecji, żył młody i przystojny mężczyzna o imieniu Narcyz. Jego uroda była tak oszałamiająca, że ludzie z całego kraju przychodzili, aby podziwiać jego wyjątkową postać. Narcyz jednak był znany nie tylko z urody, ale także z dumy, jaka towarzyszyła mu przez całe życie.

Pewnego dnia, podczas przechadzki po lesie, Narcyz usłyszał szepty wiatru. To były nimfy, piękne istoty lasu, które ukrywały się w gęstwinach drzew. Jedna z nich, nazywająca się Echo, zakochała się w pięknie Narcyza, lecz ze względu na urok jego odbicia nie mogła do niego zagadać. Zrozpaczona Echo błagała boginię miłości, Afrodytę, o pomoc.

Afrodyta postanowiła ukarać Narcyza za jego zarozumiałość i bezduszność. Postanowiła rzucić na niego zaklęcie. Kiedy Narcyz wracał do lasu, by znów podziwiać swoje odbicie w czystej wodzie strumienia, zobaczył swoją twarz odbijającą się na powierzchni wody. Jednakże, dzięki zaklęciu Afrodyty, nie mógł oderwać wzroku od swojego odbicia. Zaczął kontemplować własną urodę przez długie godziny, zapominając o jedzeniu, piciu i śnie.

Echo, widząc tragedię Narcyza, była zrozpaczona. Bezskutecznie próbowała przemówić do niego i przekonać go do odejścia od strumienia, ale jej słowa nie docierały do jego serca. Narcyz zapadał się coraz bardziej w swoją własną obsesyjną miłość do siebie.

W końcu, po długim okresie wyniszczającej kontemplacji własnego odbicia, Narcyz w końcu zginął. Jego ciało zostało znalezione niedaleko strumienia, a tam, gdzie leżał, wyrosły piękne kwiatowe krzewy o białych kwiatach z różowymi wnętrzami. Te kwiaty nazwano narcyzami na cześć młodzieńca, który zakochał się w sobie.

Mit o Narcyzie jest opowieścią o próżności i egoizmie, która prowadzi do tragicznego losu. To także przypomnienie, że miłość do samego siebie nie może zastąpić prawdziwej miłości i relacji z innymi ludźmi...

Cdn...

10.10.2023
Terapeutyczny zakątek CUDów